آیا می داند دوستی آسمانی چیست؟

همیشه از سن 20 سالگی یک سوال ذهن من را مشغول کرده بود:(( با توجه به اینکه انسان به صورت فطری به جنس مخالف گرایش دارد خداوند تبارک و تعالی چه راهی برای ارضاء این میل و گرایش در نظر گرفته است.؟

بزرگان ما می گویند هر میلی که در انسان وجود دارد، در دنیای بیرون از وجود انسان حتماً راهی برای ارضاء آن میل باید وجود داشته باشد؛ مثلا برای گرسنگی غذا، برای تشنگی آب، برای میل به جاودانگی زندگی اخروی پدید آمده است.

حال برای میل به جنس مخالف چه چیزی قرار داده شده است؟

برای این میل و غریزه مهم و با قدرت نیز خداوند جنس مخالف را آفریده است.

اما به راستی قانون رابطه با جنس مخالف چگونه باید باشد؟

معمولا دوستی با جنس مخالف اولین چیزی است که به ذهن افراد راه پیدا می کند اما از آنجاییکه خداوند خالق انسان است و او می تواند این رابطه را به بهترین نحو تعریف نماید، برای ارضای این میل غریزی دو روش مشخص نموده است:

1-      ازدواج دائم

2-      ازدواج موقت

گزینه اول نیاز به توضیح ندارد اما گزینه دوم که در خصوص آن حرف و حدیث زیاد است جای بحث دارد:

حضرت علی علیه السلام می فرمایند: اگر عمر ازدواج موقت را حرام نمی کرد هیچ کس زنا نمی کرد مگر انسان شقی.

اما واقعا چه کسانی می توانند ازدواج موقت داشته باشند و چرا؟

الف) صیغه موقت برای دختران بسیار محدود بوده و با اجازه پدر یا جد پدری او امکان پذیر است و آن هم معمولا زمانی انجام    می پذیرد که هر دو خانواده مطمئن باشند ازدواج دائم در پی آن رخ خواهد داد (مثل دوران نامزدی).

ب) صغه موقت برای خانم های مطلقه یا شوهر مرحوم شده بدون هیچگونه اجازه ای از پدر یا جد پدری مجاز شمرده شده است.

اما به راستی چرا اسلام بین دختر و خانم مطلقه در ازدواج موقت فرق قائل شده است؟

دلایل مختلفی برای فلسفه این دستور وجود دارد ولی مهمترین آن از نظر من به شرح زیر است:

دختر خانم ها تا کنون با مردی زندگی نکرده اند و روحیات آنان را نمی دانند لذا هیچ چیزی برای آنان بهتر از ازدواج دائم نیست و دوستی با مردان مختلف جز اینکه روح، انرژی، شخصیت و احساسات آنان را لکه دار نماید و به آنان آسیب وارد کند هیچ سودی برایشان ندارد.

اما یک خانمی که یک بار سابقه ازدواج ناموفق داشته است یا همسرش را به هردلیلی از دست داده است با یک دختر تفاوت های زیادی دارد:

اولاً اگر در زندگی اول از همسرش نارضایتی داشته است بعد از ازدواج تا مدت ها حس ترس از ازدواج دائم در وجود او خواهد بود از طرف دیگر نیز میل هم صحبتی با جنس مخالف در او وجود دارد، خداوند برای جمع میان این دو ازدواج موقت را برای این افراد مجاز شمرده است

ثانیاً برخی بانوان بعد از طلاق یا از دست دادن همسر خود به دلیل داشتن فرزند و عدم لطمه به روحیه او یا به هر دلیل دیگری ترجیح می دهند که دیگر ازدواج دائم نداشته باشند. بنابراین بهترین راه برای ارضا نیازهای عاطفی و جنسی آنها ازدواج موقت می باشد.

اما به راستی ماهیت ازدواج موقت چیست؟

 ازدواج موقت یک دستور عجیب و غریب نیست بلکه همان دوستی می باشد که خداوند با توجه به مشکلات مردم بخصوص مشکلات آخرالزمان(ازدیاد طلاق- تهاجم فرهنگی و...) این دستور را داده است و این عشق و دوستی را با یک عبارت آسمانی از حالت زمینی به یک رابطه  آسمانی و پاک تبدیل نموده و اولین ثمره آن نیز حس آرامش می باشد.

ممکن است بپرسید تفاوت صیغه با دوستی چست؟

اولا در دوستی (در صورتی که به رابطه جنسی و نزدیکی ختم شود) هیچگونه عده ای نگهداری نمی شود ولی در ازدواج موقت در صورتی که به نزدیکی ختم شود حتما باید عده نگهداری شود.

البته به نظر من لازم است طرفین در ابتدا تکلیف خودشان را مشخص نمایند که آیا قصد نزدیکی دارند یا خیر. زیرا در صورت عدم نزدیکی، زن نیاز به نگهداری عده ندارد. در صیغه ای که زن شرط عدم نزدیکی نماید زن و مرد می توانند با نوازش های محبت آمیز از همدیگر لذت ببرند ولی مرد اجازه نزدیکی را ندارد؛ حسن این نوع صیغه این است که زن می تواند به محض اینکه خواستگا ر مناسبی پیدا کند صیغه قبلی خود را بلافاصله ختم نموده و با شخص مورد نظرش ازدواج نماید.

چند پیشنهاد:

1- دختر خانم ها به فکر دوستی با هیچ مردی نباشند و با پایین آوردن سطح توقعات، افزایش اعتماد به نفس و مهارت های فردی و خانوادگی منتظر باشند تا فردی که مناسب آنهاست برای خواستگاری بیاید و با پاکدامنی به فکر ازدواج دائم باشند

2- خانم های متأهل با آموزش روش های شوهر دوستی آشنا شده و دست از چشم و هم چشم بردارند و با پیشه نمودن عفت و نجابت و حجاب خود همواره به دنبال این باشند که چطور می توانند کانون زندگی خود را گرم نمایند.

3- خانم های مطلقه و شوهر مرحوم شده ای که بنا به هر دلیلی قصد ازدواج دائم (حداقل تا مدتی) ندارند سعی نمایند به جای دوستی زمینی به دنبال دوستی آسمانی(صیغه موقت) باشند و اگر احتمال می دهند در آینده نزدیک ازدواج دائم در پیش داشته باشند، در صیغه موقت خود شرط عدم نزدیکی نمایند و صرفاً به نوازش های محبت آمیز اکتفا نمایند تا صیغه موقت مانعی برای ازدواج دائم آنها نباشد.

فراموش نکنیم کسی که می گوید من صیغه نمی خوانم و از راه همان دوستی به ارضائ نیازهای عاطفی و جنسی خود می پردازم هیچ فرق با کسی ندارد که می گوید :"من میوه های خوشمزه و حلال خدا را نمی خواهم و شراب نجس و حرام و تلخ را می خورم"